Σε συνέχεια της απόφασης του IASB επίκεινται αλλαγές όσον αφορά την αποτίμηση υποχρεώσεων αποζημίωσης προσωπικού, σύμφωνα με το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο IAS 19R.

Αποτίμηση: Πριν
Σύμφωνα με την υπάρχουσα μεθοδολογία, η υποχρέωση αποζημίωσης προσωπικού, σύμφωνα με το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο IAS 19R, αποτιμάται στο σύνολο του προσωπικού. Ως αποτέλεσμα, διενεργείται υπολογισμός των υποχρεώσεων αποζημίωσης για όλους τους ενεργούς εργαζόμενους της Εταιρείας στο εκάστοτε έτος αναφοράς.
Αποτίμηση: Πλέον
Οι αλλαγές στην αποτίμηση υποχρεώσεων αποζημίωσης προσωπικού αφορούν στα χρονικά όρια της δυνατότητας λήψης αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης του εκάστοτε εργαζομένου. Ενώ μέχρι πρότινος δικαίωμα αποζημίωσης είχε το σύνολο του υφιστάμενου προσωπικού, πλέον περιορίζεται στους υφιστάμενους εργαζόμενους οι οποίοι απέχουν 16 ή λιγότερα έτη από την ηλικία συνταξιοδότησης τους σύμφωνα με την απόφαση 12Α/May 2021 “Attributing Benefit to Periods of Service (IAS 19)” του IASB.
Ως αποτέλεσμα, για την ημερομηνία αναφοράς 31/12/2021 και έπειτα, η υποχρέωση αποζημίωσης προσωπικού αποτιμάται αποκλειστικά για το σύνολο των εργαζομένων οι οποίοι απέχουν 16 ή λιγότερα έτη από την ηλικία συνταξιοδότησης τους.
Με το νέο καθεστώς, στις οικονομικές καταστάσεις της χρήσεως 2021, οι επιχειρήσεις πρέπει να προσαρμόσουν την μέθοδο λογισμού των προβλέψεων για αποζημίωση προσωπικού λόγω εξόδου από την υπηρεσία, με βάση τη νέα μεθοδολογία που προτάθηκε από την IFRIC. Η νέα μεθοδολογία, θεωρείται αλλαγή λογιστικής πολιτικής, δηλαδή η προσαρμογή θα γίνει αναδρομικά βάσει των προβλέψεων του ΔΛΠ 8 «Αλλαγές Λογιστικών Πολιτικών, Αλλαγές Λογιστικών Εκτιμήσεων και Λάθη» για τις επιχειρήσεις που εφαρμόζουν ΔΠΧΑ και του άρθρου 28 του Ν. 4308/2014 για τις επιχειρήσεις που εφαρμόζουν ΕΛΠ. Αυτό σημαίνει ότι για τις οικονομικές καταστάσεις της χρήσεως 2021, η επίδραση των σωρευμένων ποσών μέχρι και την 01.01.2020 θα αναγνωρισθεί στην καθαρή θέση, ενώ η επίδραση της προσαρμογής των αποτελεσμάτων της χρήσεως 2020 θα αναγνωρισθεί στα αποτελέσματα της εν λόγω χρήσεως ή και στην καθαρή θέση μέσω της κατάστασης λοιπών εισοδημάτων, αν στη χρήση 2020 είχαν αναγνωρισθεί αναλογιστικά κέρδη/ζημίες.

Εναλλακτική λύση: επιπλέον υποχρέωση
Η παραπάνω αλλαγή έχει ως συνέπεια στη λογιστική απεικόνιση της υποχρέωσης του ΔΛΠ19 να συμπεριλαμβάνονται έξοδα από αποχωρήσεις ή καταγγελίες σύμβασης που αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους που απέχουν 16 χρόνια από τη συνταξιοδότηση.
Στην περίπτωση που η εταιρεία επιθυμεί μπορεί να δημιουργήσει μια νέα λογιστική πολιτική σύμφωνα με την οποία θα δημιουργείται μια νέα υποχρέωση ακολουθώντας το Νόμο 3198/1955, ο οποίος αναφέρει στο άρθρο 8 πως «Μισθωτοί συνδεόμενοι δια σχέσεως εργασίας αορίστου διαρκείας συμπληρώσαντες δεκαπενταετή υπηρεσίαν παρά τω αυτώ εργοδότη υπό την έννοιαν της παραγράφου 1 του άρθρ. 6 του Ν. 2112, ή το υπό του οικείου ασφαλιστικού οργανισμού προβλεπόμενον όριον ηλικίας, εν ελλείψει δε τοιούτου το 65ον έτος της ηλικίας των αποχωρούντες της υπηρεσίας, τη συγκαταθέσει του εργοδότου, δικαιούνται του ημίσεος της υπό του Ν. 2112, ως ετροποποιήθη μεταγενεστέρως ή του Β.Δ. της 16/18 Ιουλίου 1920 οριζομένης αποζημιώσεως δια την περίπτωσιν απροειδοποιήτου καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας, υπολογιζομένης βάσει των παραγράφων 1 και 2 του άρθρ. 5 του παρόντος.»
Με αυτό τον τρόπο η Εταιρεία έχει εξασφαλίσει πως υπάρχει πρόβλεψη και για την περίπτωση της κανονικής συνταξιοδότησης αλλά και της αποχώρησης πριν από την ηλικία αυτή για την περίπτωση απροειδοποίητης καταγγελίας σύμβασης (Ν. 3198/55). Σε κάθε περίπτωση η δημιουργία της υποχρέωσης του Ν. 3198/55 δεν είναι υποχρεωτική αλλά έγκειται στην συγκατάθεση του εργοδότη.

Tags

No responses yet

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *